Katlanır Saplı Paslanmaz Çelik Kömürlü Barbekü Ocağı

Hikaye sahnesi: Donmuş Baykal Gölü kıyısında katlanan şenlik ateşi

Konum: Rusya, Sibirya, Baykal Gölü'nün güney kıyısında, rüzgârlı ve ormanlık, donmuş bir göl kıyısı. Kıyıda devasa mavi buz yığınları birikmiş, uzakta ise beyaz karla kaplı dağlar uzanıyor. Göldeki uçsuz bucaksız buz tarlaları kış güneşinde parıldıyor.

Karakter:

Igor: Hikayenin ana karakteri, iri yapılı ve deneyimli bir Rus orman bekçisi/vahşi doğa rehberi. Kış devriye görevinde, bu zorlu ama güzel topraklara aşina ve tutkulu.

Alyosha: (isteğe bağlı) Buz üzerinde çekim yaparken kamp ateşinin cazibesine kapılan genç bir fotoğrafçı/maceracı.

Zaman: Kışın ortasında, güneşli ama aşırı soğuk bir öğleden sonra (sıcaklık eksi 20 santigrat derece civarı). Güneş alçaktaydı, altın rengi güneş ışığı buz ve kar üzerinde eğik bir şekilde yansıyor, uzun mavi gölgeler oluşturuyordu.

Sahnenin gelişimi:

Soğuk rüzgâr, Baykal Gölü'nün buzlu yüzeyinde bıçak gibi eserek ince kar tanelerini yuvarladı. Igor, uzun bir kar motoru devriyesini tamamlayıp gölün rüzgâr altı kıyısında dinlendi. Isınmaya, bir fincan sıcak çaya ve ayrıca ekipmanlarını kontrol etmeye ihtiyacı var. Şiddetli soğuk, tüm operasyonları beceriksiz ve zor hale getiriyor.

Kalın deri eldivenler takan Igor, kızak/motosikletin arkasına asılı ekipman çantasından düz, parlak paslanmaz çelik bir "kutu" çıkardı - katlanır barbekü ızgarasıydı. En dikkat çekici özelliği, üstünde sağlam, katlanabilir bir metal kulpu olmasıydı. Kulpu kolayca açıp kilitledi ve ocağı, bir evrak çantası taşır gibi, seçilen yere sabit bir şekilde kaldırdı. "Bu katlanabilir kulp, eldivenlerle bile sıkıca kavranabilir, tutmaktan çok daha güçlü," diye mırıldandı; bu, sert Sibirya ikliminde gerçek bir avantajdı. Sonra, fırın desteğini ustaca açtı ve sağlam paslanmaz çelik yapı karın üzerinde sağlam bir şekilde durdu.

Igor, çantasından hızla birkaç parça ısıya dayanıklı huş kömürü çıkardı (huş ağacı Sibirya'ya özgüdür). Fırının dibinde küçük bir katı yakıt parçası tutuşturdu ve kısa süre sonra kömür bloğu tutuşarak çıtırdama sesi çıkardı ve turuncu-kırmızı alevler sıçradı. Bu kömür ateşinin yaydığı ısı, gazdan çok daha yoğun ve "katı" olduğundan, aşırı soğukta hızla küçük, sıcak bir çekirdek alanı oluşturdu. Suyu kaynatmak için küçük bir kazan kurdu ve önceden marine edilmiş birkaç geyik eti şişi çıkardı.

Geyik eti, kömürde yağ damlayana ve huş ağacı kömürünün eşsiz dumanlı aromasıyla harmanlanan, özellikle berrak ve soğuk havada belirginleşen, baştan çıkarıcı bir cızırtı sesi çıkarana kadar kızartılır. Igor, çevredeki ormanları ve buzu dikkatle gözlemleyerek eti ızgarada pişirir.

Kısa süre sonra kömür ateşi tamamen yandı ve yeni kömürün değiştirilmesi ve küllerin temizlenmesi gerekti. Şiddetli soğukta, kimse ellerini uzun süre karmaşık işlemlere maruz bırakmak istemez.

Igor'un daha kalın yalıtımlı eldivenler giydiğini (ama hareketlerinde hâlâ çevik olduğunu) gördüm, çömeldi ve sobanın altındaki vurucu kulpu doğrudan kavrayıp yavaşça dışarı doğru çektiğini gördüm - kaynayan küllerle dolu metal çekmece yüksek bir sesle dışarı çıktı! Tüm süreç sadece birkaç saniye sürdü. Çekmeceyi uzaktaki karsız bir kayanın üzerine kaldırdı ve küllerin soğumasını bekledi. Fırının içi, minimum ısı kaybıyla anında temizlendi. Hızla yeni kömür ekledi ve sıcak ateş gücü hızla toparlandı. "Bu çekmece hızlı ve temiz, bu korkunç havada hayat kurtaran bir tasarım," diye memnuniyetle başını salladı. Sobanın devrilme riski yok, küller uçuşup ekipman ve yiyecekleri kirletmiyor ve söndürmek için değerli sıcak suyu boşa harcamaya gerek yok.

Etli koku ve sıcak alevler, yakındaki buz yüzeyindeki mavi buz çatlaklarını filme alan Alyoşa'nın ilgisini çekti. Kayaklarıyla yaklaştı, burnu soğuktan kızarmıştı. "Ne kadar güzel kokuyor! Ne kadar sıcak! Bu soba böyle bir yerde hâlâ kömür ateşi kullanabilir mi?" diye sordu Alyoşa, basit ve verimli yapıya şaşkınlıkla bakarak.

Sibirya kışında gerçek bir kömür ateşine ihtiyacımız var dostum. "İgor, Alyoşa'ya bir sıra ızgara geyik eti uzattı." Bak, tamamen katlanmış ve çantada yer kaplamıyor, "ekipman çantasını işaret etti." Bu sap, karda taşırken de sağlam. En güzeli de şu, "yanındaki, soğumakta olan kömür çekmecesine tekme attı." Temizlik mi? Çıkarıp atman yeterli. Hızlı ve güvenli, iz bırakmıyor. "Alyoşa, İgor'un soğukta kolay kullanımına ve sakin duruşuna, sonra da çantasındaki soğuk enerji çubuğuna baktı, gözleri kıskançlıkla doluydu. Bu, Sibirya için biçilmiş kaftan.

İkisi, bu küçük ama güçlü katlanır sobanın etrafında dönerek kısa bir süre sıcak çay ve ızgara et paylaştılar. Gün batımı, buz yüzeyini altın kırmızısına boyayarak, kömür ateşinin turuncu kırmızısını tamamlıyordu. Şenlik ateşi sadece bir yemek pişirme aracı değil, aynı zamanda buzlu dünyada hayatta kalma ve rahatlığın da bir simgesidir.

Dinlendikten sonra Igor tekrar devriyeye çıkmaya hazırdı. Kömür ateşinin közlerini söndürmek için su ısıtıcısından son kalan ılık suyu döktü (çekmece boşaltılmıştı) ve fırının biraz soğumasını bekledi. Soba çerçevesini ustalıkla katladı ve sonunda pratik katlanır kolu içeri çekerek tüm sobayı, kulp oluklu sağlam paslanmaz çelik plakaya geri çevirdi. Bavul taşır gibi katlanır kulplarıyla kolayca kaldırıp kızak üzerindeki ekipman çantasına sıkıca yerleştirdi ve diğer aletlerle kusursuz bir şekilde uyum sağladı. Hareketler temiz ve hassastı, sürüklenme veya sürüklenme olmadan, zorlu ortamın verimlilik gereksinimlerine mükemmel bir şekilde uyum sağlıyordu. Motor kükredi ve kar arabası onu ve bu 'buz sahasındaki katlanır şenlik ateşini' mavi buzun daha geniş derinliklerine taşıdı.