Katlanır odun sobası

Hikaye Sahnesi: Fjord Gölgeleri: Dört çelik parçası arasında bir şenlik ateşi ziyafeti

Konum: Norveç'in Sognefjorden bölgesinde, sadece bir kişinin ayakta durabildiği tenha bir çakıl plajı. Arka planda dik, koyu yeşil dağ yamaçları, çağlayan şelaleler ve derin, safir mavisi fiyort suları var.

Karakter:

Elinor: Hafifliğin ve doğanın tadını çıkarmanın peşinde koşan İngiliz jeolog ve fotoğrafçı. Zorlu bir yürüyüş gününü yeni bitirmişti; ağır bir sırt çantası ve aç bir mideyle dik yamaçtan aşağı iniyordu. Enerjisini hızla yenilemesi ve hafif nemli giysilerini kurutması gerekiyordu.

(Arka plan) Nemli ve serin havasıyla fiyordun muhteşem ve soğuk manzarası, gelgitler ve dağ selleri tarafından kıyıya sürüklenen dağınık ölü dallar ve kırık ağaçlar.

Zaman: Eylül ayının başlarında, bulutlu-güneşli bir öğleden sonra, saat 16:30 civarı. Yüksek enlem bölgelerinde güneş ışığı batıya doğru eğilmeye başlıyor ve dağ yamaçlarını altın rengine boyuyor, ancak fiyortların gölgesindeki soğukluk sessizce yükseliyor. Isınmak ve akşam yemeğini pişirmek için hemen ateş yakmak gerekiyor.

Sahnenin gelişimi:

Eleanor, bin kilo ağırlığındaymış gibi görünen sırt çantasını çıkardı, derin bir nefes aldı ve omuz askılarından dolayı ağrıyan omzunu ovuşturdu. Ayaklarımın altında buzlu çakıllar vardı ve önümde dipsiz Song'en Fiyordu uzanıyordu; o kadar sessizdi ki, sadece uzaktan gelen şelalelerin uğultusu ve deniz kuşlarının ara sıra ötüşleri duyuluyordu. Bir gün boyunca tırmanıp numune toplamak onu bitkin düşürmüştü ve daha da kötüsü, sırttaki ani çiseleme, paltosunun yüzeyini ve topladığı odunların bir kısmını hafifçe nemlendirmişti. Acilen sıcağa ihtiyacı vardı: Kendini kurutmaya, bir tencere sıcak çorba kaynatmaya ve fiyordun rutubetini ve soğukluğunu dağıtmaya.

Bakışları sırt çantasının yan cebine kaydı; hantal bir soba değil, dört adet düz, parlak paslanmaz çelik levhaydı. Bu onun gizli silahıydı: 'Nordfold' katlanır odun sobası. Bu dört çelik levhayı hızla çıkardı ve çakıllı sahilde nispeten düz bir zemin buldu. Karmaşık aletlere ihtiyaç duymadan, sanki hassas bir bulmacayı tamamlıyor gibiydi; sadece birkaç çıtır "klik" sesi duyuyordu. Dört bağımsız paslanmaz çelik levha, on saniyeden biraz fazla bir sürede kusursuz bir şekilde birleşerek sağlam, silindirik bir fırın gövdesi oluşturdu. Dairesel tasarımı, ona mükemmel bir yapısal güç kazandırıyor; engebeli çakıllarda bile deformasyon endişesi olmadan sabit kalıyor. Tamamen katlanmış bir tabletten ayakta duran ve kullanılabilir bir sobaya hızlı geçiş ve kolay saklama, Eleanor gibi sırt çantalarının ağırlığını seven yürüyüşçülerin hayalini kurduğu şey.

Özenle tasarlanmış ikincil hava girişi, fırının alt kısmında açıkça görülebiliyor. Eleanor, etrafındaki birkaç kuru ince dal ve bir avuç çam iğnesini gelişigüzel topladı; fiyordun nemli kıyılarında büyük kuru odun parçaları bulmak zordur ve bu soba için "küçük odun parçaları özellikle büyük ısı etkileri üretebilir" tasarım konsepti tam da burada devreye giriyor. Çam iğnelerini ve dalları fırının üst kısmından içeri koyup yaktı.

Nemli ve soğuk havada mucize gerçekleşir: Alev başlangıçta zayıftır, ancak alttaki ikincil hava girişi yanma çekirdeğine sürekli oksijen sağladığı için alev hızla güçlenir ve yoğunlaşır. Verimli yanma tasarımı, bu göze çarpmayan ve hatta hafif nemli dalların şaşırtıcı bir ısıyla fışkırmasını sağlar! Turuncu-kırmızı alevler dairesel fırında neşeyle zıplayıp dönerek hoş bir çıtırtı sesi çıkarır. Isı yoğunlaşır ve neredeyse hiç israf olmadan yukarı doğru yönlendirilir.

Tam o sırada Eleanor, ocağın bir diğer önemli bileşenini çıkardı: üstteki katlanabilir tencere rafı. Bu tasarım da aynı derecede zarifti ve açıldığında fırın gövdesinden çok daha büyük bir çapa sahipti. Başından daha büyük, titanyum alaşımlı derin bir tencereyi yavaşça üzerine kaldırdı. Tencere, fiyorttan gelen berrak su, kurutulmuş sebzeler ve bir parça sıkıştırılmış kurutulmuş etle doluydu. Büyük bir tencere ile küçük bir ocak arasındaki kontrast görsel olarak çarpıcıydı; tencere çerçevesinin tasarımı, ocak gövdesinin boyutunu çok aşan pişirme kaplarını taşımayı kolaylaştırıyordu. Ateşin güçlü dili tencerenin geniş tabanını yaladı ve verimli yanma, tenceredeki suyu hızla kaynattı. Yemek aromasıyla karışan buhar, fiyordun bu ıssız köşesine yayılmaya başladı.

Eleanor, yarı ıslak paltosunu çıkarıp yanında pişirerek büyük bir taşın üzerine oturdu. Önündeki, dört katlı paslanmaz çelikten yapılmış "enerji çekirdeğine" baktı: Sağlam paslanmaz çelik malzeme, fiyorttaki nemden korkmuyordu; silindirik yapı, çakıllı sahildeki bir kaya kadar sağlamdı; alttaki ikincil hava girişi, kolayca alınabilen nemli ve ince odunların verimli bir şekilde yanmasını sağlayarak muazzam bir ısı açığa çıkarıyordu; üstteki genişleyebilen tencere rafı, en küçük ocakta en büyük ve en doyurucu sıcak yemekleri pişirmesine olanak tanıyordu. Sıcaklık, soğuğu dağıtıyor, yemeğin aroması ise huzur veriyordu.

Batmakta olan güneşin altın rengi parıltısı nihayet bulutların arasından süzülerek koyu yeşil dağ yamaçlarına ve fiyordun mavi sularına serpildi ve Eleanor ile "Nordfold" sobasını aydınlattı. Ocağın içinde, minik ölü dallar hâlâ verimli bir şekilde yanıyor, hacimlerinin çok ötesinde ısı yayıyor ve büyük tenceredeki yemeğin gurultusuna eşlik ediyordu. Son derece taşınabilir (dört parçaya katlanmış), etkiliden göz alıcıya (küçük odun ateşi) ve sağlam ve güvenilir (yuvarlak tasarım) bu soba, tek başına kamp yapma ve yürüyüş yapma ihtiyaçlarını mükemmel bir şekilde karşılıyordu. Bu muhteşem ve soğuk Norveç fiyordunun derinliklerinde, dört parça çelikle korunan bu şenlik ateşleri kümesi sadece yemek pişirmekle kalmıyor, aynı zamanda yalnız gezginlerin sıcaklığını ve memnuniyetini de ateşliyordu. Fotoğraf makinesini çıkardı ve bu "fiyort kıvrımında" bir anı yakaladı: Soğuk dağlar ve sular arasında, bilgelik ve paslanmaz çelikten yapılmış küçük, canlı ve sıcak bir alev vardı.