Kart tarzı Katlanır Ateş Çukuru

Hikaye Sahnesi: Highland Ocağı

Konum: İskoç Yaylaları'ndaki Skye Adası'nda, ücra bir sahil çayırında kamp alanı. Arkasında kadim siyah bazalt kayalıklar, çalkantılı İç Hebrid Denizi'ne bakıyor. Zemin nemli yosun ve kısa otlarla kaplı.

Karakter:

Alison: Kahramanımız, zorlu yerel çevreye aşina, dirençli ve deneyimli bir İskoç yayla yürüyüşçüsü ve açık hava rehberidir. Pratik, verimli ve mesafeli bir mizah anlayışına sahiptir.

Finn: Şehirli, doğayı özleyen ancak sınırlı deneyime sahip genç bir fotoğrafçı olan Alison'ın liderliğindeki bir müşteri. Tutkulu bir kişiliğim var, ancak şu anda kötü hava koşulları nedeniyle biraz utanmış ve depresif hissediyorum.

(Arka plan) Yayla koyunları: Uzaktaki çimenli yamaçta rüzgarda ve yağmurda otlayan siyah yayla koyunları belli belirsiz görülebiliyor.

Zaman: Yaz sonu akşamı, ani ve şiddetli bir fırtına yaylaları kasıp kavurdu. Rüzgar uğulduyor (rüzgar hızı saatte 40-50 km'ye ulaşabiliyor) ve soğuk sağanak yağmur, bazen doluyla birlikte yağıyor. Sıcaklık aniden donma noktasına yakın bir seviyeye düştü. Gökyüzü mürekkep gibi kapkara.

Sahnenin gelişimi:

Şiddetli rüzgar, Skye Adası'nın açıkta kalan yüzeyinde öfkeli bir dev gibi kükredi ve soğuk yağmur Alison ile Finn'in yüzlerine yatay bir şekilde vurarak acı verdi. Rüzgara karşı neredeyse hiç dayanıklı olmayan bir çadırı beceriksizce kurmuşlardı, sırılsıklam olmuşlardı ve soğuktan titriyorlardı. Başlangıçta planlanan sahil şenlik ateşi yemeği ve yıldızlı gökyüzü çekimi tamamen mahvolmuştu. Finn, dişleri titreyerek trençkotunun içine büzüldü. "Ay... Alison, bu berbat hava! Fotoğraf çekmekten bahsetmiyorum bile, sanki bir Loch Ness canavarına dönüşmüşüm gibi hissediyorum! Şimdi soğuk sandviç yiyebilir miyiz?"

Alison yüzündeki yağmuru sildi, gözleri hâlâ keskindi: "Yayla havası, yayla insanlarının ruh hali gibidir, keyfine göre değişir. Soğuk sandviç mi? Hayır, yayla insanları fırtınalara boyun eğmez." Su geçirmez sırt çantasının yan cebinden kalın paslanmaz çelik saclardan yapılmış, düz, dikdörtgen bir "kart klipsi" hızla çıkardı. Loş ışıkta bile metal, soğuk ve güvenilir bir parlaklık yayıyordu.

Finn, düz "metal dosyaya" şaşkın bir ifadeyle baktı. "Bu... bu mu?" "Bizim 'gemimiz'," diye kısaca yanıtladı Alison, kuvvetli rüzgara göğüs gererek ve çadır lobisinin önündeki nispeten korunaklı (ama yine de fırtınalı) kaya çukurunda hızla ilerleyerek. Onu bir bulmaca gibi oynarken, hassas yuvaları ve çıkıntıları olan birkaç büyük paslanmaz çelik plakayı birbirine doğru bir şekilde yerleştirip kilitlerken gördüm. Vida veya karmaşık aletlere gerek yok, sadece sağlam ek yapının kendisine güveniliyor. İki dakikadan kısa bir sürede, yapısal olarak sağlam ve kare şeklinde yanan bir platform rüzgar ve yağmurda dimdik ayakta duruyordu! Şasi ve dört duvarlı ek yapı, sert rüzgarda hareketsiz kalarak, sert havayla alay edercesine alçak bir vızıltı sesi çıkardı.

Finn'i en çok şaşırtan şey, ateş masasının üst kısmıydı - devasa bir ızgara düzlemi oluşturmak için ek parçalarla sabitlenmiş birkaç paslanmaz çelik plakadan oluşuyordu ve iki büyük tavayı rahatça alabilecek kadar geniş bir alana sahipti! Bu... bu hareketli bir barbekü ızgarası! diye haykırdı Finn. Alison, rüzgardan korunmak için (rüzgar geçirmez bir çakmak ve özel bir yakıt bloğu kullanarak) yakma platformunun altındaki ateşleme malzemesini hızla yaktı ve şöyle dedi: "Bu, her şeyden önce ateş çukurumuz, sıcaklık sağlıyor ve hayat kurtarıyor. Ancak yüksek bir yerde, ateş çukurunun bir şeyleri kızartma yeteneği asıl beceridir." Yanma platformunun sağlam "duvarı" tarafından korunan alevler inatla yandı ve giriş holünün yakınındaki soğukluğu ve nemi dağıtmaya başladı.

Alison sihirli bir şekilde küçük bir tava ve mühürlü ambalajında ​​taze somon parçaları çıkardı (yerel bir spesiyalite). Fırtınalı günlerde, sıcak yayla somonu yemek için harika bir fırsat! "Tavayı devasa barbekü ızgarasının üzerine sıkıca yerleştirdi. Ateş yakma platformunun yapısal tasarımı mükemmel ve alev ısısı etkili bir şekilde üst ızgaraya yönlendiriliyor. Rüzgar ve yağmurda bile tava hızla ısınıyor ve somon baştan çıkarıcı bir cızırtı sesi çıkarıyor. Yağ, alttaki alevlere damlayarak, yağmurun ıslak ve soğuk kokusunu anında bastıran baştan çıkarıcı bir aroma yaratıyor. Aynı zamanda, yanan platformun kendisi de verimli bir ateş çukuru görevi görüyor, sürekli güçlü bir ısı yayıyor ve çadır lobisini sıcak, küçük bir limana dönüştürüyor. Finn sonunda ıslak ve soğuk eldivenlerini çıkarıp sıcak ateş ışığına uzanabildi ve yüzü yeniden renklendi.

Çadırın dışında rüzgar ve yağmur hâlâ şiddetle esiyor ve dalgaların kayalıklara çarpma sesleri yankılanıyor. Ancak o küçük çadır fuayesinin altında, yanan platform "Ark" fırtınanın tam merkezindeydi. Parlak alevler sağlam paslanmaz çelik duvarların arasından sıçrıyor ve devasa ızgarada altın rengi somon balığı ağız sulandıran bir ışıltı ve aroma yayıyordu. Finn, artık yıldızlı gökyüzünü yakalamaya çalışmayarak, önündeki canlı manzaraya bakarak kamerasını kurdu: vahşi bir doğa fonunda, insan zekâsı (yapı ekle) ve güvenilir malzemeler (paslanmaz çelik) ile inşa edilmiş bu "sıcak gemi" korkusuzca yanıyor, pişiyor ve ısınıyordu. Zıplayan alevler, Alison'ın kararlı profilini ve Finn'in canlanan gözlerini, ayrıca çevredeki ıslak kayaları ve yosunları aydınlatarak vahşi ve sıcak bir manzara yarattı.

Alison, Finn'le ızgara somonu paylaştı. Sıcak yemek, kamp ateşinin sıcaklığıyla birleşince kemiklerimdeki ürpertiyi dağıttı. Gördün mü Finn? "Alison, soğuk ama alevlerin ısıttığı yanan platformun paslanmaz çelik duvarına hafifçe vurdu. Yanan platformda yanan odun, sıcak bir kalp atışı gibi çıtırdıyordu.